เห็นข้อความบน twitter และ facebook ในช่วงนี้ทั้งจากเพื่อนสนิท เพื่อนไม่สนิท เพื่อนเก่า เพื่อนใหม่ เพื่อนร่วมงาน และอีกสารพัดที่ผ่านตาเข้ามา บอกได้อย่างนึงว่าทุกๆคนเหมือนจะลืมไปว่าการเหน็บแนมให้เจ็บแสบทำให้ดูเหมือนว่าคนอื่นโง่เซ่อบ้างมงายไม่ลืมหูลืมตา หรือบางทีก็เปรียบเทียบคนให้เป็นควายไปซะฉิบ ข้อความเหล่านี้นั้นมันอาจจะทำให้คนที่คิดเห็นไม่ตรงกันเกิดความเคืองใจขึ้นมาโดยที่ผู้ส่งข้อความเหล่านั้นเองก็อาจจะไม่ได้ตั้งใจ เพียงแต่เขียนขึ้นเพื่อระบายความรู้สึกส่วนบุคคลนั้นออกมา บางครั้งเราก็ลืมไปว่าในจำนวนคนที่เห็นข้อความของเราก็มีเพื่อนสนิท หรือคนที่เรารู้สึกดีๆด้วย แต่เขาเหล่านั้นอาจจะคิดต่างจากเราก็ได้นะ .. สุดท้ายสิ่งที่เราระบายออกมาก็ไม่ได้ทำหน้าที่อะไรเลยนอกจากทำให้ความรู้สึกดีๆต่อกันมันลดลง หรือมากไปกว่านั้นก็ถึงขั้นยั่วยุให้เกิดความรุนแรงขึ้นเลยทีเดียว
มันจำเป็นหรือในสังคมที่เราต้องตาต่อตาฟันต่อฟัน .. เค้าทำได้เราก็ทำได้ ถ้าลูกชายผมเข้าเรียนป.1แล้วมาบอกผมว่าอยากได้iPhone6GSเพราะเพื่อนมีกันหมดผมก็จะบอกเค้าว่าถ้าเพื่อนทุกคนไปโดดตึกตายกันหมดลูกจะต้องไปกระโดดไหม ..
Blog นี้ได้แรงบันดาลใจมาจากพี่เจิด