Blog นี้เขียนแบบคนไม่รู้ ไม่เข้าใจวิชาการการเกษตร ไม่รู้เรื่องเขตการค้าเสรีและผลกระทบอะไรทั้งสิ้น แต่เขียนขึ้นมาจากสิ่งที่สะท้อนมาจากชีวิตประจำวันครับ วันนี้ได้มีโอกาสไปเดินเลือกซื้อผักในซุปเปอร์มาร์เก็ตหรูแห่งหนึ่ง ซึ่งโดยส่วนมากมักจะซื้อผักตามตลาดสดมากกว่า และก็อย่างที่เห็นๆกัน ในตลาดสดมันไม่ได้มีป้ายบอกว่าผักนี้มันมีที่มาอย่างไร ก็ได้แต่หยิบๆเลือกๆใส่ตะกร้าคิดเงินใส่ถุงหิ้วกลับบ้าน ..
ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตสินค้าแต่ละชนิดมันจะมีฉลากบอกใช่ไหมครับ ว่ามันคืออะไร มีที่มาจากไหน สรรพคุณอย่างไร บลาๆๆ ก็วันนี้ไปเดินหาผักชีต้นหอม เดินไปที่แผนกผักสดเจอต้นหอมอยู่หลายถุง พลิกดูป้ายก็ตกใจเพราะเขียนว่าต้นหอมไทย แพคละ 29บาท ปรกติแค่นี้ซื้อตลาดก็ประมาณไม่เกิน 5-10บาทแน่นอน ก็ได้แต่นึกไปว่า เอาวะ ซุปเปอร์มาร์เก็ตหรูราคามันก็แบบนี้แหละ ก็เลยหยิบมา1ถุง แต่พอดูไปเรื่อยๆเจอกองต้นหอมแพคอีก หน้าตารูปร่างแพคเกจจิ้งไม่ต่างกันแต่ติดป้าย ต้นหอมจีน แพคละ12บาท …
อารมณ์ตอนนั้นมันคิดย้อนไปเมื่อหลายปีก่อนตอนที่ยังชอบทำกับข้าวเองบ่อยๆ ตอนนั้นจำได้อยู่ดีๆในตลาดก็หากระเทียมแบบกลีบเล็กๆที่เห็นกันมาตั้งแต่เด็กๆไม่ได้ มีแต่หัวใหญ่ๆ เคยสงสัยเลยถามแม่ค้าๆก็บอกว่า กลีบเล็กๆเป็นกระเทียมไทย หายากแล้วและก็แพง ที่เห็นกลีบใหญ่ๆนั่นนำเข้ามาจากจีน แต่แม่ค้าบอกว่ากลิ่นหอมฉุนสู้ของไทยไม่ได้หรอก … ด้วยความสงสัยก็เลยหามาเทียบกันจนได้และผลที่ได้คือ มันไม่เห็นจะต่างกันทั้งกลิ่นและรสชาด ที่ต่างคือของจีนจะแกะง่ายกว่าสะดวกดีด้วยซ้ำ
ต้นหอมไทยกลายเป็นของแพง ต้นหอมจีนถูกกว่า ไอ้เราก็ยังพยายามนึกในแง่ดี ของเรามันคงมีอะไรดีกว่าถึงกล้าขายแพงกว่าเขา ยืนพลิกๆดูทั้งสองแพคของไทยกับของจีน ไม่มีอะไรต่างกันสักนิดเดียว ของไทยจะเป็นแบบปลอดสารหรือก็ไม่ใช่ … แพคเกจจิ้งจะพรีเมี่ยมหรือก็ไม่ใช่ จริงอยู่ที่ perception ของคนส่วนมากจะคิดว่าของจีนนี่มันคุณภาพต่ำ แต่จะว่าไปของไทยก็ไม่ได้มีชื่อเสียงว่าคุณภาพสูงสักเท่าไหร่หรอกนะ ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกเป็นห่วงอนาคตของสินค้าเกษตรไทยจริงๆครับ จริงๆแล้วต้นหอมผักชี หรือผักต่างๆที่เราซื้อกินกันจากตลาดสดทุกวันนี้มันอาจจะมาจากจีนเกือบทั้งนั้นแล้วก็ได้นะ ก็เพราะที่ตลาดสดมันไม่มีป้ายบอกไง…
ในขณะที่เรามัวแต่แก้ปัญหาม้อปเกษตรกรกันทุกปีๆ นโยบายประกันราคาพืชผล เอาภาษีจากชนชั้นกลางไปอุ้ม แล้วก็ไปขายให้ผู้ส่งออกรายใหญ่ในราคาโคตรถูก มีการวาดฝันกันสวยหรูว่าเมืองไทยจะเป็นแหล่งผลิตอาหารโลก ฯลฯ .. เวลาที่เรามัวงมโข่งวนไปวนมาอยู่นี้ คนอื่นเขาไปไกลขนาดไหนแล้ว ลองคิดดูละกันว่ามันมาถึงต้นหอมกูแล้ว ใครจะไปรู้ถ้าขืนยังไม่มีกลยุทธแก้ไขเป็นรูปธรรม ต่อไปเราอาจจะต้องซื้อข้าวเวียตนามกินก็ได้นะ